லக்‌ஷ்மி - குறும்படம்

ஹாய்.. ரொம்ப நாளா ப்ளாக் பக்கம் வரவேயில்லை. உங்களைச் சொன்னேன் 😉 நான் அடிக்கடி வருவேன்; வந்து நான் எழுதுனதை எல்லாம் நானே படிச்சு சிலாகிச்சிட்டு (ஹிஹீ) ஓடியே போயிருவேன் :D நிறைய தடவை எழுதணும்னு தோனுனாலும் மிஸ் ஆகிடும். இப்போ என்ன சொல்ல வந்தேன்னா, சர்ஜுன் என்பவரின் இயக்கத்துல வெளிவந்திருக்கிற “லக்‌ஷ்மி” குறும்படம் பார்த்தேன்.

கடந்த ஒரு வாரத்திற்கும் மேலாக, சமூக ஊடகங்களில் பரபரப்பை ஏற்படுத்தி வரும் குறும்படம் ‘லக்‌ஷ்மி’. மணமாகி, ஒரு பிள்ளைக்குத் தாயாக இருக்கும், சிறிய அச்சகம் ஒன்றில் பணிபுரியும், லக்‌ஷ்மி, ஒரு சராசரி பெண். கணவனையும் குழந்தையையும் கவனித்துக் கொள்ளவும், சோறாக்கிப் போடவும், பொருளாதாரத்தில் கணவனுக்கு உதவவும் மட்டுமே அறிந்திருக்கும், தனக்கென ஒரு சிறிய பொழுதுபோக்கைப் பற்றிக் கூட யோசித்திராத, யோசிக்க நேரமில்லாத அவள், ஒரு கட்டத்தில் மனரீதியாகவும் உடல்ரீதியாகவும் நிறைவற்று, வெறுமையாக உணருகிறாள். இப்படியாகக் கருப்பு வெள்ளையில் கலையின்றிச் செல்லும் அவளது வாழ்வில், ஒரு colorful திருப்பமாக, புதிதாக இரயிலில் சந்திக்கும் ஒருவனுடன் பல தயக்கங்களுக்குப் பின் அவள் அறிமுகமாகிறாள். அவன் ஒரு சிற்பி. அவளையும் அவளது இருப்பையும் ‘உணர்ந்து’ அவளை ‘feel good’ ஆக உணர வைக்கிறான் அவன்.

ஒரு கட்டத்தில், தன் கணவனின் மீது அவள் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக சேர்த்து வைத்திருக்கும் வெறுப்பும், நண்பனின் நெகிழ வைக்கும் செயல்களும் ஒன்றாகக் குறுக்கிட, துணிந்து நண்பனுடன் ஓரிரவைக் கழிக்கிறாள் அனுபவிக்கிறாள் அவள். அவளது அந்த நட்பு தொடர்கிறது.. அந்த நட்பு அத்துடன் முடிகிறது.

இது தான் கதை. இடையே பாரதியாரின், ”அமிழ்ந்து பேரிருளாம் அறியாமையில் அவலமெய்திக் கலையின்றி வாழ்வதை உமிழ்ந்து தள்ளுதல் பெண்ணறமாகுமாம் உதய கன்னி உரைப்பதைக் கேட்டீரோ” என்னும் கவிதை வரியும்,

”மெல்லச் சிரி மௌனத் தாரகையே

வேறொருவனின் வானில் ஒளிர்ந்தது அன்றி

வேறொரு குற்றமும் உன் கணக்கில் சேராது.

கிரகணத்தை நோக்கி நீ ஓடலாம்

ஆனால் மறக்காதே கண்மணியே

நீ மிளிர்ந்த இந்நாளை

மனதில் கொண்டு கும்மியடி”    

என்ற சிவா ஆனந்த் என்பவரின் சிறிய கவிதை வரிகளும் அழகான பின்னணி இசையுடன் வந்து மனதில் பதிகின்றன.

எனக்குத் தெரிந்து இந்த லக்‌ஷ்மி தனியள் அல்ல. அவளைப் போன்று, கணவனும் குழந்தைகளுமே கதியென்று கிடந்து, கடைசிக் காலங்களில் தாம் கடந்து வந்த வறட்சியான வாழ்க்கையை எரிச்சலுடன் திரும்பிப் பார்க்கும், ஏகப்பட்ட complaints இருந்தும் வேறு வழியின்றி மணவாழ்வில் வலுக்கட்டாயமாகக் கட்டுண்டு கிடக்கும், கழிவிரக்கத்துடன் தனது வாழ்வைத் தியாகம் செய்வதாக எண்ணி வாழ்ந்து கொண்டிருக்கும், மணவாழ்வில் இருந்துகொண்டே soulmate தேடிக் கொண்டிருக்கும், அப்படி ஒருவன் கிடைத்தால் கூட பண்பாடு / ஒழுக்கம் / நெறிமுறைகள் போன்றவற்றுக்கு அஞ்சி, மனதாலும் உடலாலும் அவதியுறும் பல தோழிகளை நான் அறிவேன். இவர்களில் பெரும்பாலானோருக்கு, தம் உரிமைகள் மற்றும் கடமைகள் குறித்துத் தெரிவதில்லை என்பதும் உண்மை.

பெண்களின் மனதை ஆண்களால் புரிந்துகொள்ள முடியாது என்பதெல்லாம் humbug. அது ஒரு excuse. புரிதல், விட்டுக்கொடுத்தல், சண்டைகள், சமாதானங்கள் எல்லாம் எல்லா உறவுகளிலும், முக்கியமாக, கணவன்–மனைவி உறவுகளில் இருப்பது இயல்பே. அப்படியிருந்தால் தான் அது ஒரு genuine relationship ஆக இருக்க முடியும். ஆனால் பிரச்சினை என்னவென்றால், இந்தப் புரிதல், விட்டுக்கொடுத்தல், சண்டைகள், சமாதானங்கள் எல்லாம் ஒரு பக்கத்திலிருந்து மட்டுமே நடந்து கொண்டிருப்பது தான்.

பெண்கள் இப்போது அதிகமாக இதை உணர்ந்து வருகிறார்கள். மகிழ்ச்சி தரும் செயல்கள் அனைத்தையும் குற்றவுணர்வுடன் தான் செய்ய வேண்டுமென்பதில்லை என்பதைப் புரிந்திருக்கிறார்கள் 😊 ஆண்களுக்கு இது மிகப்பெரிய அதிர்ச்சியாகத் தான் இருக்கும். தன்னைச் சார்ந்திருக்கும் பெண்களையும், அவர்களது தேவைகளையும் புரிந்துகொண்டு, அவர்களது சேவைகளை உணர்ந்து, தாமும் ஒத்துழைக்க வேண்டும் என்பதையும், உரிமைகள், கடமைகள், பொறுப்புகள் இருபக்கங்களுக்கும் இருக்கின்றன என்பதை உணர்ந்து செயல்படவும் வேண்டிய காலம் வந்துவிட்டது என்றே தோன்றுகிறது. அதிகளவிலான ஆண்கள் தங்களது மனைவிகளை எண்ணி insecure ஆக feel பண்ணுவதும் பெருகி வருகிறது. மணமுறிவுகள் மிகச் சாதாரணமாக நடக்கின்றன (don’t be shocked, நானும் ஒரு சாட்சி 😊)

‘லக்‌ஷ்மி’ மிகவும்  சாதாரணமான ஒரு கதை. அதைத் துணிவுடன் படமாக எடுத்திருப்பது தான் பாராட்டிற்குரியது. பத்து நாட்களில் ஒரு லட்சத்தைத் தாண்டியிருக்கும் user views, பல லக்‌ஷ்மிகளையும், வெளியில் சொல்லாத குற்றவுணர்வுடன் insecure ஆக feel பண்ணும் லக்‌ஷ்மிகளின் அந்தக் கணவர்களையுமே காட்டுகிறது.

எதையும் புரிந்து கொள்ளாமல், பண்பாடு, ஒழுக்கம், கற்பு, கருவாடு என்று உளறிக் கொண்டிருப்பதில் எந்தப் பயனுமில்லை. அப்படி, பண்பாடு என்பதை சரியாகப் பின்பற்றுபவர்கள் பாரதியாரின் இவ்வரியையும் நினைவில் கொள்வது நலம்.

'கற்புநிலை என்று சொல்ல வந்தால் - இருகட்சிக்கும்

அதனைப் பொதுவில் வைப்போம்'