சுபத்ரா பேசுறேன்..

(சாரு நிவேதிதா விமர்சகர் வட்டம் சிறுகதைப் போட்டியில் முதல் பரிசை வென்றிருக்கும் என் கதை கீழே) ஆளுக்கொரு பொருளை வைத்துக்கொண்டு ஐந்துபேரும் சேர்ந்து அந்தக் குழியைத் தோண்டத் துவங்கியிருந்தோம் . “ அட்வென்ச்சர் வேணுங்கிறதுக்காக இதெல்லாம் ஓவர் திவ்யா ” லலிதா ( எ ) லல்லி நூறாவது முறையாக அந்த டயலாகை சொல்லி முடித்தாள் . அந்தக் குளிர் பனியிலும் அவளது முகம் வேர்த்து வெளுத்திருந்தது . “ உங்களுக்கெல்லாம் மனசாட்சி இருக்கா ? இந்த ஸ்மெல்ல எப்படித்தான் தாங்கிக்கிறீங்களோ ” “ எவ்வளவோ பண்ணிட்டோம் ; இதப் பண்ண மாட்டோமா ? அப்படினு என் மனசு சொல்லுது ” சிரித்துக்கொண்டே நான் சொன்னதைக் கேட்டவள் மண்வெட்டியைக் கீழே போட்டுவிட்டு அருகிலிருந்த வேறொரு கல்லறையின் மேல் சோர்ந்து போய் விழுந்தாள் . அது அவளை ஏந்திக் கொண்டது .

Blog பண்ணி பல நாள் ஆச்சு. Time இருந்தா mood இல்ல. Mood இருந்தா விஷயம் இல்ல. விஷயம் இருக்கும் போது time இல்ல. படிக்கதுக்கு வேற எக்கச்சக்கம் இருக்கு. டிசம்பர் 1 ம் தேதி ஒரு dragon மாரி என்ன பாத்து சீறிகிட்டு இருக்கு (அன்னைக்கு தான் Mains exam ). படிக்கனும் படிக்கனும் ஒன்னு விடாம படிக்கனும் (அதுக்கு index தான் படிக்கனும்னு நீங்க சொல்றது எனக்கு கேக்கல) :)) கடின உழைப்பு , கடவுள் அருள் , நண்பர்களின் உதவிகள் இது போக முதல்நிலை த் தேர்வுல நான் பாஸ் பண்ணதுக்கு முக்கிய காரணம் என் அம்மா :) தினமும் என்ன encourage பண்ணியே பேசிட்டு இருப்பாங்க. Hard work பண்ணு.. பலனை எதிர்பாருனு சொல்லுவாங்க. Result வர்றதுக்கு முந்தின நாள் , ‘ திக் திக்னு இருக்குமா ’ னு நான் சொன்னதுக்கு எந்த அம்மாவா இருந்தாலும் சொல்லியிருக்கக் கூடிய பதில் ‘ கவலப்படாத. நீ பாஸ் பண்ணிருவ ’. ஆனா எங்க மம்மி என்ன சொன்னாங்க தெரியுமா ? ‘ நீ ஹார்ட் வொர்க் பண்ணிருந்தா கண்டிப்பா பாஸ் பண்ணுவ. கவலப்படாத ’ ( துலாம் ராசி ) இ தைக் கேட்டதுக்கு அப்புறம் என் இதயம் நிமிஷத்துக்கு 144 தடவ துடிக்க ஆரம்பிச்சது :)) இப்ப மெயின...